“Bir zamanlar Yılmaz Güneyin filmlərindən bütün dünya danışırdı. Mənim tanıdığım amerikalı rejissorlar var, onlar Yılmaz Güneyin filmlərini həmişə misal göstərirlər. Məncə, bu böyük uğurdur”.
Rüstəm İbrahimbəyov bu sözləri müsahibələrinin birində deyib və türk rejissorlara Y.Güneydən ibrət götürməyi məsləhət görüb. Pah atonnan. Görəsən özü niyə dərs götürmür? İbrahimbəyov heç vaxt Y.Güney ola bilməyəcək. Necə ki, Elçibəy Alyende, yazıçılarımız Sartr, şairlərimiz Riqoperte ola bilmədi, eləcə də Rüstəm kişi Güneyin “çarıqlarını geyə bilər, onun kimi yeriyə bilməz”.
Çünki Yılmaz əsl xalq adamı idi. Onun həyat yolu və yaradıcılığı ilə tanış olanlar bilir. Bu haqda geniş yazmağa lüzum görmürəm. İbrahimbəyov isə heç vaxt xalqdan olmayıb. Davranışı, çıxışları, insanlara yanaşma tərzi, irtica ilə daima ünsiyyətdə olması, bütöv bir bioqrafiyasına kiçik bir ekskursiya yetərlidir ki, onu tanıyasan.
O tanınmış rejissor ola, keyfiyyətli filmlər təqdim edə bilər. Savadlı, dünya şöhrətli rejissordur. Lakin Yılmaz kimi xalq adamı deyil. Odur ki, İbrahimbəyovdan qəhrəman obrazı düzəltməyin. Ondan olsa-olsa öz həmkarı və dostu Kşiştof Zanussi alınacaq. Zanussi isə qədirbilməz və keçmişinə palçıq atan polyak rejissordur.
Комментариев нет:
Отправить комментарий