BALAXANSKİ

Fransız yazıçısı Prosper Merime qədər məni novella janrında heyrətləndirən ikinci nasir olmayıb və onun “Mateo Falkone” novellası bir dostluq fəlsəfəsi kimi nəyə desən dəyər. Matteo xanımı Cüzeppa və yeganə oğlu Fortunato ilə kiçik bir kənddə sakit həyatı tərzi sürür.

Lakin həbsdən qaçan siyasi məhbus Cannettonun onların kəndində gizlənməsi bütün sakitliyi pozur və Matteonun ailəsində faciə üz verir.
Onun dostu olan qaçaq Cannettonin gizləndiyi yer oğlu Fortunato tərəfindən bir bahalı saat müqabilində düşmənə ələ verilir. Matteo xəyanəti bağışlamayaraq oğlunu güllələyir. Bu dostluğa sadiqlik, əqidənin dönməzliyidir.

Müqayisə qüsurlu olsa da, Elşən Balaxanskidə Matteo Falkone xarakterini müşahidə etmişəm. Hərçənd ki, belə bir hadisə üz verməyib. Ancaq dosta sadiqlikdən nümunə gətirməkdən söhbət gedirsə, başqa müqayisə tapmadım.

Fransız yazıçısı Prosper Merime qədər məni novella janrında heyrətləndirən ikinci nasir olmayıb və onun “Mateo Falkone” novellası bir dostluq fəlsəfəsi kimi nəyə desən dəyər. Matteo xanımı Cüzeppa və yeganə oğlu Fortunato ilə kiçik bir kənddə sakit həyatı tərzi sürür. Lakin həbsdən qaçan siyasi məhbus Cannettonun onların kəndində gizlənməsi bütün sakitliyi pozur və Matteonun ailəsində faciə üz verir. Onun dostu olan qaçaq Cannettonin gizləndiyi yer oğlu Fortunato tərəfindən bir bahalı saat müqabilində düşmənə ələ verilir. Matteo xəyanəti bağışlamayaraq oğlunu güllələyir. Bu dostluğa sadiqlik, əqidənin dönməzliyidir. Müqayisə qüsurlu olsa da, Elşən Balaxanskidə Matteo Falkone xarakterini müşahidə etmişəm. Hərçənd ki, belə bir hadisə üz verməyib. Ancaq dosta sadiqlikdən nümunə gətirməkdən söhbət gedirsə, başqa müqayisə tapmadım. Bu gün Balaxanskinin doğum günüdür və onun haqda yazmaya bilməzdim. Balaxanski kimdir? Sadə oxucu üçün sadəcə “Yeni Müsavat” qəzetinin kriminal jurnalisti, bəlkə də mətbuatın mütəşəkkil qələmlənmiş dəstəsinin başçısıdır. Mənimçünsə, birinci, güvənilən İNSAN, ikinci, xoşbəxt ailə sahibi, üçüncü ölkəsini sevən vətəndaş, dördüncü, qələm partizanı, beşinci rəisimizdir. Lazım gəlsə, altıncını da, deyə bilərəm, amma sirr qalsın. Balaxanskini tanıyanlar razılaşar ki, o qələm partizanıdır və yorulmadan döyüşür. Bunun adı jurnalistikada bədəvi ərəblər kimi köçəri həyat tərzidir, oturacaq jurnalistikasından imtinadır və həm də daim əzilənlərin, istismar olunanların yanında olmaqdır, əlini silaha (qələmə) sarıb ölənəcən döyüşməkdir. Balaxanski imzası mətbuatda brendə çevrilib və hətta, başqa imzayla yazanda hamı bilir ki, bu onun qələminin məhsuludur. Mənimçün həyatda dost itirmək qədər ikinci böyük itki yoxdur və itirə-itirə özüm itirəm, yox oluram. Odur ki, sağlığında insanları qiymətləndirməyin tərəfdarıyam. Balaxanski haqda yazmaq qərarı da bundan irəli gəlir. Bir çox addımlarımda onun verdiyi tövsiyələrin faydalı olması isbat edib ki, bu insan təkrarsızdır. Məncə, hamının sevimlisinə çevrilmək yaxşı perspektiv vəd etmir. Çünki sonda səni sevən hamını kədərləndirib gedirsən. Bunu yazıram sənin sağlığına, rəis!!!