Metronun qapısını təpiklə açmağı ilə ətrafdakıların rəğbətini
qazandığının sublimasiyasını yaşayan, yoldan
keçənin çiyninə vurmaqla “əzələ nümayiş” etdirən, amma işıq pulu yığandan, avtobus
sürücüsündən qorxan gəncin yaşadığı ölkə Azərbaycan aldanır - Ürəkbulanma.
Ağzını ayırıb keçidlərdəki paltar mağazalara heyranlıqla baxan,
Amerikada “bomj”ların getdiyi “Mcdonalsd”da oturmağı elitarlıq sayan, 5 kitab
oxumayıb, 1 qəpik pul qazana bilməyib, di gəl cibindəki son model telefon gəzdirməsi
ilə fəxr edən insanın xoşbəxt olduğu ölkə Azərbaycan adlanır - Başgicəllənmə.
Bloggeri dissident, siyasi fərarini yazıçı, Rafiq Tağının ölümündən
sonra qorxub qaçan dovşanı filosof, Amerikanın bizi xilas edəcəyinə inanan
yankisevəri alim, 7 sutka həbs yatanları Nelson Mandela, bir-birini 20 ildə 20
dəfə aldadıb satqınlıqda ittiham edənlərin bir yerə toplaşmasını birlik hesab
edən, hakimiyyəti qoyub qaçan birinin yolunu müqəddəs adlandıran, seçki, rejim,
vahid namizəd və s. bu kimi əttökən söhbətləri acı bağırsaq kimi uzadanların
mövcud olduğu ölkəyə Azərbaycan deyilir -
Qusma.
“Qurtuluş günü”, “Gül bayramı”,
Sumqayıtda Əliyevə tort bişirilən gün küçələrə axışıb ləçər kimi acgözlük edənlərin,
“prezident cavandır işləyir, ətrafındakılar qoymur” kimi manqurt ideyaların hələ
də var olduğu ölkə Azərbaycan adlandır - Gəyirmə.
P.S. Sartr sağ olsaydı “Ürəkbulanma”nı
“Nəcis”lə əvəzləyərdi...
Комментариев нет:
Отправить комментарий